نرم افزارهای کامپیوتری که برای کمک به تشخیص های بالینی طراحی و ساخته شده اند. این سیستم ها با استفاده از اطلاعات و دانش پزشکی به تشخیص عارضه های گوناگون و تجویز توصیه های پزشکی برای بیماران اقدام می نمایند.
به عبارت دیگر سیستم های پشتیبانی تصمیم گیری (تصمیم یار) بالینی برنامه های رایانه ای تعاملی می باشند که به منظور یاری رساندن در تصمیم گیری به پزشکان و سایر متخصصین بهداشتی طراحی شده اند. به عبارتی این سیستم ها، منابع انسانی ( آگاهیهای فردی ) را با قابلیت های کامپیوتری ترکیب می کنند تا باعث ارتقا کیفیت تصمیم گیری شوند. هدف اصلی سیستم های پشتیبانی تصمیم گیری در واقع یاری رساندن به پزشکان در حین مراقبت می باشد، بدین معنا که یک پزشک می تواند با این سیستم تعامل داشته باشد و درتحلیل داده های بیمار، تشخیص دهی و سایر فعالیت های بالینی ازسیستم کمک بگیرد.
طراحی سیستم تصمیم یار:
این اصطلاح (Unsupervised learning) برخلاف یادگیری با نظارت موجب می‌شود مدل‌ها بر اساس مشاهدات خود فرآیند یادگیری را انجام دهند. به این معنی که داده‌های ارائه شده به مدل دارای الگوریتم بدون برچسب است. این نوع مدل‌ها توانایی پیدا کردن ساختار یا روابط بین ورودی‌های مختلف را دارند. یکی از مهم‌ترین تکنیک‌های یادگیری بدون نظارت، خوشه‌بندی است. در خوشه‌بندی با توجه به داده‌ها، ورودی‌ها در خوشه‌های مختلف قرار خواهند گرفت.